Klachten en de ellende van overgewicht

Klachten van overwicht

Dit schrijf ik vooral als herinnering als ik straks minder zwaar ben zodat ik kan zien hoe beter het geworden is. (hoop ik)

Eerst de gezondheidsaspecten. Ik heb natuurlijk last van diabetes type 2, slaapapneu, versleten knieën. Veel gapen, de longarts zei dat dit was, omdat mijn buik trekt aan mijn middenrif , en dat zorgt dat ik moet gapen. Heel irritant. Slechte conditie, hijgen bij omhoog gaan trap of buitenlopen een heuvel op. Maar ook niet goed op kunnen staan. Ben een paar keer gevallen, en kom dan amper omhoog. Heb echt hulp nodig. Ik merk ook dat als de hond iets zit te zoeken onder de bank ed. En ik ga meezoeken, ik amper omhoog kom van de grond, dus ik begin er al niet meer aan om op de grond te liggen en/of zitten.  Zweten, heel veel zweten, vooral bij normale dingen doen, zoals boodschappen. Het hoeft niet eens zomer te zijn, ik zweet me te pletter. Als het zomer is, is het natuurlijk nog veel erger. Niet kunnen bukken om je schoenen dicht te doen, omdat je buik in de weg zit. Smetplekken/schimmelinfecties onder je buik, bij je benen en andere plaatsen. Het niet goed kunnen passen in bijvoorbeeld een vliegtuigstoel, of busstoel. Vliegtuigstoel gaat wel met gordelverlengstuk, maar vind het altijd zielig voor hen die naast me zitten. Heb weleens een extra stoel geboekt, maar dat gaat niet altijd.

Dan heb je nog de dokters. Ik heb meerdere keren last van iets gehad. Zoals een dubbele hernia. Ik had zoveel pijn en kon op een gegeven moment ook niet meer goed naar de wc. Dat is een teken dat de zenuwen teveel worden verdrukt, of zoiets. Je komt bij de dokter, en hopelijk als je een goede hebt helpt hij je. Ik had een lieve dokter die meteen zag dat er iets niet klopte en me doorstuurde naar de eerste hulp, ik moest meteen opgenomen worden. Toen lag ik in het ziekenhuis en kwam een dokter langs met een groepje coassistenten. Zegt hij: ja ga maar eens afvallen. Hij vroeg niet eens iets hoe het ging, wat de klachten waren, dat was het enige. En toen ging hij weer verder met z’n groepje. Heel irritant. Voorbeeld 2. Ik had weer flinke pijn. Na scan bleek ik cysten te hebben op mijn eierstokken, die draaien en dat doet verschillende pijn. Ook hier ligt het weer aan welke dokter je krijgt. Sommige zijn aardig, maar heb toch ook een gynaecoloog gehad die echt onaardig was. Ik was al enigszins bang voor het onderzoek, maar ze stak dat ding in me, en poerde rond, nee, kan het niet goed zien, al zuchtend. Ik moest huilen van de pijn, toen ze met een tang in me ging. Nou ze was toch geïrriteerd! Ja ik moet toch kunnen kijken hoor, ja, je hebt natuurlijk veel vet. Nee val eerst maar af. Toen ik later bij haar kwam om de uitslag en te horen hoe verder, was ze zo onaardig. Ik was alleen gegaan, dat was niet slim. Ze zei, ga maar afvallen, want ik kan verder niks met je. Natuurlijk begrijp ik dat het beter en gezonder is om af te vallen, dat ga ik nu dus ook doen, en ik was er toentertijd ook al mee bezig, maar afvallen gaat niet binnen een dag. En vooral als dokter vind ik dat je je in moet leven in een ander, en altijd vriendelijk dingen uitleggen. Ook dikke mensen zijn mensen. Later moest ik weer naar de gynaecoloog. Ik wilde perse niet deze dokter, maar een andere. Toen kreeg ik een veel aardigere dokter. Bij een onderzoek vertelde ze duidelijk wat ze ging doen, en of ik er klaar voor was. De assistent hield mijn hand vast en begeleidde me. Dat vond ik echt een prettige ervaring.

Dan de mensen, de Pesters, degene die het nodig vinden iets tegen of over je te zeggen. Natuurlijk werd ik vroeger op school gepest. Ik weet nog op de middelbare school moesten we hoogspringen, de hele klas zat aan de kant, en dan gingen we stuk voor stuk rennen en springen. Toen ik ging, ging de hele bank roepen: oh een aardbeving, de grond beeft. En dat soort dingen. Dat is niet leuk. Ook moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet eerlijk vind dat ik slechte cijfers kreeg voor gym. Het is niet zo bij andere vakken dat je kan leren van iets van gym. Ik vind als je echt je best doet, en je bent er elke keer wel gewoon je een redelijk cijfer hoort te krijgen, zoals een 7. Het hoeft echt niet hoger. Maar ja, dat is een ander onderwerp.  

Mensen zijn gemeen, hoe vaak ik niet, zelfs nu als volwassen vrouw, door andere “volwassenen” word uitgelachen. Dat snap ik niet. Waarom. Ik was op vakantie in Portugal, en daar heb je een klif “The end of the world” en daar staat een grote stoel. Ik dacht leuk, daar wil ik wel op en een foto, dan lijk ik klein in zo’n grote foto haha. Ik probeer er op te klimmen, want waarschijnlijk niet heel charmant gaat. Hoor ik een groepje keihard lachen en opmerkingen maken, waren het ook Nederlanders! Ik wilde eigenlijk zeggen, ik versta jullie hoor! Maar ik vond het niet leuk, geen leuke foto gemaakt dus, want ik was erg verdrietig.

Ook de mensen die denken dat ze iets tegen je mogen zeggen. Voorbeeld in de supermarkt, mensen die tegen je zeggen, met een blik op je mandje of winkelwagen, zou je dat wel kopen? Waar bemoei je je mee! Of zogezegde “vrienden”. Ik ben weleens op visite geweest en iemand ging met bonbons rond, en dan zei iemand, ik denk niet dat zei dat nodig heeft, bied haar maar niet aan.

Het ongevraagde advies of de aannames. Zelfs van mensen die toch goede vrienden zijn en dicht bij je staan. Laatst had iemand het over de McDonald’s. Iemand had daar iets geprobeerd of gedaan, zegt mijn vriendin: ik kom niet heel vaak bij de McDonald’s, dus deze tip is waarschijnlijk meer voor jou. Ik zeg, ik kom eigenlijk nooit bij de McDonald’s, hoogstens 1x per jaar. En dan die blik, van ik geloof je voor geen meter. Ook die zeggen, heb je weleens groente geprobeerd, ik zal je wat recepten geven. Wat denk je dat ik allemaal eet? Mensen kunnen ook dik worden anders dan alleen maar McDonalds eten. Ik ben dik geworden door een aantal factoren: emotie eten, en dan vooral chips, maar ook wat gezondheidsproblemen en medicijngebruik hebben eraan bij gedragen. Maar ik eet graag groente, en andere gezonde dingen. Maar het feit dat je het gevoel hebt je moet te verantwoorden is heel vervelend.

Hoe vaak ik ook niet appjes heb gekregen met links naar nieuwe diëten die ik zou moeten volgen.  Of nieuwe soort sporten, of gezonde recepten, of artikelen over dit soort thema’s. Ik ga mijn dunne vriendinnen toch ook niet berichten sturen met recepten met veel calorieën om aan te komen? Waarom vinden we dit soort dingen oké? Ik ken ook iemand die continu aan me vraagt of ik al afgevallen ben. Als ik nou aangeef hulp te willen of tips, ok, maar dat heb ik dus nooit gevraagd!

Dan heb je nog mijn familie. Vele daarvan zijn erg direct. Er zijn meerdere keren geweest dat ik op bezoek kwam en ze lang niet gezien hadden en het eerste wat ze zeiden was: oh wat ben je dik! En dan verder mensen begroeten. Of de opmerkingen van mijn vader: Je lijkt alsof je in een programma zit waar mensen uit hun huis getakeld moet worden, je bent alleen maar weer groter geworden he? Heb je jezelf wel eens bekeken. En de vele vele andere opmerkingen. Ik vroeg m’n stiefbroer op een gegeven moment op de begrafenis van mijn moeder: Staat deze jurk goed? Hij zei: ja, dat kan je zelf toch ook wel bedenken? Natuurlijk niet! Je bent gigantisch!

En je hebt nog mensen die denken dat ze een compliment geven: Je zou zo mooi kunnen zijn als je…. Vul maar in. Op school zei een meisje tegen me, je zou best wel knap kunnen zijn als je wat afviel, make up droeg en iets met je haar deed. Hahaha, dus mezelf helemaal veranderen. Bedankt! Of de oudere vrouw die me vertelde dat als ik ooit een man zou willen ik toch echt mezelf zou moeten veranderen, door te dragen wat mannen leuk zouden vinden, make-up dragen, mijn haar verven enz. Ja het is allemaal wat.

En dan heb ik het nog niet gehad over de vele afkeurende blikken van mensen, wat ik ook doe. Als ik  ergens instap (vliegtuig, bus), ik ergens loop, boodschappen doe of ergens iets eet, zelfs als ik sport. Dat is het ergst, sorry dat ik besta wil ik dan zeggen. Ik ben gelukkig met de jaren wat meer gaan denken dat ik er ook mag zijn. Ik mag gewoon een ijsje eten buiten. Ik mag gewoon ergens zitten, ik mag vragen om een andere stoel als een stoel niet goed zit, en als ze het niet hebben dan heb ik pech, maar ik mag gewoon bestaan en mijn leven leven zoals ik wil. Ik doe niemand kwaad als ik ergens zit of iets eet. Mensen doen alsof je ze beschadigd door iets te doen. Het is mijn leven, mijn lichaam, mijn keuzes.  

Dit geldt natuurlijk niet alleen voor dikke mensen, mensen denken dat ze alles maar mogen spuien wat ze vinden. Soms is het beter je mening voor je te houden. Vooral als het niet aardig is.  

Zo ik heb m’n hart weer even gelucht.